Soms schieten woorden tekort en laat de stilte meer horen dan alle geluiden bij elkaar. Behalve als ze in een mantra tevoorschijn komen. Waarbij de kracht van de groep je meeneemt op een innerlijke reis door paden waar je met je hoofd niet bij komt maar wel toegankelijk zijn door middel van je stem. Die als een poort fungeert om een dieper gevoel bij jezelf te creëren en een draagvlak vormt voor elkaar. Waarbij de groep zich opstelt als een baken en we elkaar dragen in ieder ons eigen stuk. Want dat we er allemaal deel vanuit maken komt weer glashelder naar voren zodra we ons verbinden met onze stem en geluid geven aan datgene wat in ons leeft. Ongeacht waar je vandaan komt of wie je bent. Samen vormen we het geheel en krijgen woorden kracht als we er ons met zachtheid aan verbinden.
PASEN
De Vrijburg Kerk is een prachtige locatie waarbij het zonlicht wat door de glas in lood raampjes schijnt, de kerk omtovert tot een verfijnd kleurenpalet. De stoelen zijn allemaal bezet wat een belofte laat zien van een verlangend samenzijn waarbij de mannen bij elkaar zitten op een plek vooraan omdat er los van van elkaar ook gezongen gaat worden. Het thema van de avond is Pasen wat eigenlijk al een eigen verhaalt vertelt. Met een vrolijk gezicht zit Jan Kortie achter zijn vleugel en vertelt ons op een speelse manier wat Pasen ons eigenlijk laat zien; een wederopstanding op vele manieren, waarbij de natuur altijd laat zien dat het in volle pracht weer tevoorschijn komt en dat we van het donker naar het licht gaan.
VERSCHILLENDE TOONHOOGTES
Ik kijk wat verwonderd naar mijn blaadje omdat er meer dan twintig nummers opstaan met maar één enkele zin. En dan begint het weer te dagen wat het mantra zingen inhoudt omdat ik ooit eerder deelgenomen heb aan een soortgelijke avond. Een mantra kun je op verschillende toonhoogtes zingen en door de woorden of zinnen te herhalen ontstaat er vaak vanzelf een meerstemmig verhaal. Jan zet zijn akkoord in en zingt de eerste mantra voor. Zodra hij de tweede keer inzet neemt de groep het over en zingen we de mantra samen. Door de melodie van de nummers en de begeleiding met de piano voelt het alsof we ze met onze stem voorzichtig aan elkaar rijgen. Zo laat Jan ons kennis maken met de verhaallijn van die avond die door middel van de mantra’s tot leven komt.
IMPACT VAN DE MANTRA
Ik heb al een paar fijne momenten in stilte gezeten want tussen de nummers door is er even niks. Of het door de ruimte komt, het samenzijn of gewoon omdat ik moe ben van de week, mijn hoofd laat een serene rust toe die ik lang niet meer heb ervaren. En dat voelt fijn. Want de woorden die we gezongen hebben maken contact met de diepere lagen van ons onderbewustzijn. En dat ervaar je juist in de stiltemomenten tussen de nummers door.
EEN LICHT ZIJN VOOR EEN ANDER
Ik hoor nieuwe pianoklanken en er wordt een nieuw nummer ingezet. Ik voel de drang om te gaan staan en volg deze beweging. Meerdere mensen staan op. Vanuit het duister is er weer licht en de impact van deze mantra voel ik binnen komen. Tranen biggelen over mijn wangen en er gaat enorm veel door me heen. Alsof ik ooit gestraft ben voor wie ik was terwijl het enige wat ik wilde was een licht zijn anderen. En prompt gaat het licht weer aan in mezelf en zing ik de tranen eruit om vervolgens een enorme kracht en volheid te ervaren. De boodschap voor mij is duidelijk. Alles wat er nog tussen mij en die kracht instaat mag ik eruit zingen, dansen, schreeuwen, schrijven of wat dan ook, het steeds meer toelaten ervan zal ervoor zorgen dat mijn eigen beker altijd gevuld is.
ZACHTHEID EN RUIMTE
Inmiddels zijn we bij het einde beland en hebben we de ruimte gevuld met lichtheid, overvloed en warmte en zitten we als een stel giechelende meiden bij elkaar. Dat zingen verbindt en zorgt voor saamhorigheid weten we al honderd jaar. Maar dat het meer uitzondering is dat regel, daar valt nog een hoop te winnen. Ik ben fan in ieder geval. De zwaarte in mijn lijf is weg en heeft plaats gemaakt voor zachtheid en ruimte, waar ik zo naar verlangde de laatste weken is in twee uur gelukt. Praten zonder woorden, zingen vanuit mijn gevoel. Samen onze lichtjes aansteken om een vuur te vormen voor elkaar met zowel het donker als het licht. En dat ook aangaan. Niet vanuit het hoofd of een ‘moeten’ maar vanuit nieuwsgierigheid en compassie, wetende dat het enige wat uiteindelijk telt is aanwezig kunnen blijven bij hetgeen waar ik het verst bij vandaan wil rennen. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen en komen er vanzelf mooie lichtjes op mijn pad waarbij haar naam zelfs goddelijk licht betekent. Nuri bedankt! Op naar nog meer mooie avonden zoals deze.