‘Daar ben ik te nuchter voor’ zegt ze dan. Ik zit in de bus vanuit Vleuten en vertel de buschauffeuse dat ik een lichaamsgerichte sessie heb gehad. Waarbij ik voorzichtig probeer uit te leggen dat als bijv. de fysiotherapeut niet meer helpend is, er misschien wat anders aan de hand kan zijn in je systeem. Waar je niet zo snel bij kunt komen al doende en al pratend. Ze vertelt dat haar man ziek is en dat ze last heeft van spanningsklachten, die vanzelf wel weer over zullen gaan. Wederom voor mij een bewijs. Het lichaam communiceert de hele dag met ons. Door middel van klachten, pijnen of ingevingen. Het is aan ons deze innerlijke leads op te pikken om ze te vertalen naar verlossende antwoorden. Lukt dat niet alleen kijk er dan samen naar. Vanuit kwetsbaarheid en delen om elkaar te helpen.
De weg terug naar het licht wijzen
Naast fysieke klachten kunnen er ook andere zintuigelijke waarnemingen om je aandacht vragen, alsof er letterlijk iemand vanuit de verte naar je roept. Zinnen als; ‘niemand is er voor mij’, ‘ik ben helemaal alleen’, ‘ik wilde alleen maar spelen’, kunnen in je opkomen wat vaak verdwaalde (kind) delen zijn die als het ware in het donker zitten. Deze delen roepen om de aanwezigheid en aandacht van ons volwassen Zelf zodat wij ze de weg terug naar het licht kunnen wijzen. Ons eigen licht in dit geval waardoor we hiermee zelf zorg dragen voor de behoeften van deze innerlijke kinderen. Het onvermogen van een kind om op een assertieve manier te handelen zodra situaties onveilig voelen zorgt er vaak voor dat de emoties niet voldoende geuit worden (of ze weten niet hoe ze deze moeten uiten naar een ouder/verzorger) en in plaats van een ontlading vindt er een ophoping van energie plaats en verdwijnen deze emoties naar je onderbewuste (gevoelsleven). Onderschat nooit je onderbewuste wat een vergaarbak is van allerlei emoties ontstaan door diverse (onprettige) situaties, die ons in het dagelijkse leven drijven in wat we doen of juist niet doen.
Een ander deel in jou heeft de lead
Gedreven worden door deze onbewuste en ongeziene delen kan er voor zorgen dat je door een minder heldere of minder neutrale bril naar de wereld kijkt. Dan kijk je door een bril van pijn, schuld of angst en projecteert dat op situaties die eigenlijk niet zoveel lading dragen, want alles is ten slotte neutraal, totdat jij er zelf een waardeoordeel aanhangt. Het lastige is vaak dat je het zelf niet eens door hebt omdat de overlevingsstrategie (je wilt immers die gevoelens van angst of pijn niet meer voelen) een onderdeel is geworden van jouw persoonlijkheid. Bijv. overmatig alert zijn of de omgeving scannen zet je nu in voor je werk of zorgt er in de vriendengroep voor dat jij bij binnenkomst altijd de nooduitgangen checkt als jullie op stap zijn. Maar als je regelmatig in situaties terecht komt waaraan je emoties toekent die niet helemaal in overeenstemming zijn met de situatie kan het zijn dat een ander deel in jou de lead heeft.
Een vaderlijn opstelling
En dan is het fijn als je daar samen met iemand naar kan kijken. Ik ken Nicolette van een eerdere sessie waarbij we tijdens de eerste lockdown via de telefoon een Vaderlijn-opstelling hebben gedaan. Diverse voorwerpen zoals een grote yogabal, yogablokken en kussens diende als representanten voor de mannen in mijn familielijn. Hoe krachtig energiewerk is bleek wel uit onze sessie omdat zij ondanks dat het via de telefoon ging mij precies kon vertellen bij welke man ik kracht kon halen.
Moth Spirit, Surrender Now
Een jaar later reis ik af naar Vleuten waar Nicolette mij al zwaaiend staat op te wachten. We komen aan in een fijn huis waar we omringd worden door zelf gekweekte planten en waar de behandeltafel als een veilige baken klaar staat. Eerst een kop thee en even landen. Ik verbaas me altijd weer over het enorme energieverschil wat ik ervaar zodra ik van Amsterdam naar een andere stad reis. De rust die ik voel laat me meteen aarden, net zoals de energie van Nicolette. Je hoeft niets en tegelijkertijd mag alles er zijn. En daar reageert mijn systeem meteen op. Nadat we even wat gepraat hebben heeft Nicolette voor mij een kaart getrokken met de tekst Moth Spirit, Surrender Now. De bijbehorende tekst geeft aan dat als je teveel bezig bent met het nastreven van een doel, of dat nu een relatie is of een project je het eigenlijke doel voorbij streeft, namelijk Zijn met wat er is, open staan voor wat er zou kunnen ontstaan, in plaats van een focus hebben op wat er zou moeten zijn. Van binnen naar buiten werken in plaats van andersom. En daar herken ik mezelf zeker in. Ik ben veel ‘bezig’ in mijn hoofd hoe ik dingen anders zou willen doen of creëren voor mezelf waardoor de realiteit zoals deze nu is regelmatig aan me voorbij gaat. Plannen maken is niet erg zodra deze omgezet kunnen worden in tastbare doelen. Maar als ze ingegeven worden door mijn hoofd in plaats vanuit het creatieve deel in mijn systeem zullen ze niet de lading dragen die ze nodig hebben om ze daadwerkelijk neer te zetten. Een eyeopener die ik weer meeneem.
Een kinddeel wat niet happy is
Zodra ik wat langer zit voel ik een emotie opkomen en merk bij mezelf op dat deze eruit wil. Ik begin te huilen en voel me kwetsbaar omdat ik niet zo goed weet wat ik eigenlijk wil nu ik bij Nicolette aan tafel zit. Ik heb in een telefonisch contact uitgelegd dat ik spanning ervaar aan de linkerkant van mijn lichaam en dat ik daar graag met haar naar wil kijken of in dit geval vooral voelen. Nicolette legt haar handen op mij rug en ik voel me rustig worden. Ik vertel Nicolette dat ik zodra ik contact maak met mijn linkerkant deze emoties vaker opkomen en dat ik me heel eenzaam kan voelen dan. Ik weet en besef me dan ook dat het een (kind)deel is in mij wat niet happy is. Al een tijdje niet. Maar dat ik niet zo goed weet hoe ik haar kan helpen. En om het vanuit de volwassen positie te zien. Ik raak dan vaak toch overspoeld door emoties. Ik bén dan gewoon het kind in plaats van dat ik mezelf observeer wat me dan ook vaak weer frustreert. Want dan doe ik het wéér niet goed. Nicolette stelt me gerust. Door haar aanwezigheid, aanraking en de herkenning door een eigen ervaring komt mijn systeem tot rust.
Allemaal kleine deeltjes reageren
Maar we zijn nog niet klaar. De behandeltafel lonkt inmiddels en Nicolette stelt voor om een geleide visualisatie te doen waarbij we een reis gaan maken naar mijn innerlijk huis om te kijken of we contact kunnen maken met dat meisje wat zich zo alleen voelt. Zodra ik comfortabel lig en mijn ogen dichtdoe ontstaan er al vrij snel beelden. Mijn huis ligt verscholen in een boom die ik kan bereiken via een dichte ronde houten trap. Zodra ik de trap oploop merk ik weerstand op bij mezelf en dat ik eigenlijk helemaal niet zo graag die trap op wil lopen want het is er immers pikkedonker. Dit is ook te merken aan mijn lichaam wat begint te trillen en beven. Alsof er allemaal kleine traumadeeltjes reageren op mijn bezoekje aan het huis. Eenmaal boven aangekomen zien we twee grote deuren die opengaan zodra we ervoor staan. We lopen de hal in en er komen twee bedienden de trap aflopen die een koffer bij zich dragen waar een meisje inzit. We nemen de koffer in ontvangst en brengen het meisje naar buiten. Ze wil naar de wolken toe zegt ze. Naar de Troetelbeertjes. En zo laten we haar vrij en en vervolgt ze haar weg naar het Licht. Hierop volgend wordt mijn Innerlijke wereld gevuld met een stroom aan dieren, als eerste een aantal waterschildpadden, ik zie walvissen binnenzwemmen, vogels komen aan land. Het stroomt weer en ook mijn gevoel stroomt weer. Wat voel ik me fijn!
En zo ontstaat er een nieuwe bril
Ik verbaas me altijd weer over de enorme verbeeldingskracht en rijkdom die mijn Innerlijke Wereld bij zich draagt en ons laat zien waar eigenlijk alle antwoorden te vinden zijn. Alleen moeten we er wel eerste contact mee zien te maken. Door middel van de juiste begeleiding én door te vertragen kom je bij stukken terecht die je verder kunnen helpen of die losgelaten kunnen worden. De ontlading afmaken en de oude ervaring vervangen door een nieuwe ervaring zorgt ervoor dat mijn systeem en mijn Innerlijk Kind een nieuwe imprint opslaat van de situatie zodat er een ander reactiepatroon kan ontstaan. En zo ontstaat er een nieuwe bril om naar de wereld te kijken. Een bril die een stuk zonniger is dan die van gister.
Ik wil Nicolette enorm bedanken voor haar fijne en kundige begeleiding waarbij ze de tijd voor je neemt om een veilige bedding te creëren, zodat je je gehoord en gezien voelt met alles wat er in je leeft. Omdat er vanuit veiligheid pas deuren open kunnen gaan.
Wil je ook een bodysoulsessie ontvangen van Nicolette of ben je net als ik nieuwsgierig geworden naar wat Nicolette nog meer voor mooie dingen doet, neem dan een kijkje op haar website www.workinwonder.nl of mail haar direct op nicolette_scholtens@hotmail.com.
