We zijn inmiddels een week onderweg in Januari. En na een drukke verhuismaand en feestdagen zijn er nu de holiday blues. Waar de winter naar haar hoogtepunt stijgt ook al is de donkerste dag al geweest zijn dit de dagen die het meest beklemmend voelen. Want zonder afleiding blijf je met jezelf over. Automatisch komen er vergelijkingen met het jaar daarvoor tevoorschijn en zitten de voornemens ook nog ergens in mijn achterhoofd. Of verdwijnen ze al langzaam richting mijn achterhoofd. De natuur staat nog stil. De onwetendheid hangt als een deken boven de Aarde. Er hoeft eigenlijk nog niks. En toch vind mijn hoofd dat er zoveel gedaan moet worden. Want als er geen nieuwe plannen komen of bestaande plannen niet worden uitgevoerd zal de toekomst zich gaan herhalen. Althans dat is de conclusie die mijn hoofd dan trekt. En dat is wel het laatst wat je wil toch Willeke? krijg ik dan als antwoord terug. Dat je precies weet hoe je dag eruit ziet, je week en je maand. Dat de voorspelbaarheid je elke keer benevelt maar je niet weet hoe je uit die mist moet stappen. En dus blijf je er maar in staan. Hopend op een ander resultaat. Als je het maar lang genoeg volhoudt. Iets met verduren en ondergaan?
SPEL
Dus ergens is mijn hoofd wel pro mij en niet tegen mij. Wil het me helpen om verder te kijken dan de horizon die ik nu telkens zie. Of blijft dit een spel waarbij je telkens voorbij het vakje tevredenheid springt omdat de dobbelsteen je verder dwingt te gaan en de gok wagen het einddoel geworden is? Wat dat in hemelsnaam ook mag zijn.
DE REIGER
Terug naar de natuur. Ik zie een reiger staan op 1 poot. Doodstil en compleet in balans. Zijn verenhoofd en snavel heeft hij in zijn verenjas gestoken. Even wordt hij wakker, kijkt om zich heen en steekt dan zijn snavel weer terug in zijn warme jas. Tijd voor rust maar wel in evenwicht zijn. Wakker zijn wanneer het echt moet om vervolgens weer terug te gaan naar zichzelf, terug naar zijn eigen warmte. Niet verscholen in de bosjes maar keurig langs de kant van het water. De positie die een reiger doorgaans graag inneemt.
OVERGAVE
Wat is zijn boodschap? Je kunt je overgeven aan rust zonder uit balans te raken. Dat je warmte en comfort kunt geven aan jezelf en ook in contact kunt zijn met je omgeving. Je bent aanwezig maar de focus ligt nu in jezelf in plaats van naar de wereld om je heen. En het is helemaal oké want zodra jij je hier prettig bij voelt zal niemand daar een oordeel over hebben.
UITBROEDEN
Even blijft mijn hoofd stil. Oh. Dus het hoeft nu nog niet. Die plannen kunnen nog even terug naar de broedkamer. Waar een dekentje ze misschien eerst even mag verwarmen alvorens ze tot leven mogen komen. En misschien zijn die plannen over een tijdje helemaal niet meer nodig. En komen er nieuwe ingevingen tevoorschijn. Met kleurtjes en veren. Net als de jas van de reiger. Die zich omgeven door rust pas durven te laten zien. Als blije kuikens in het voorjaar.
Photo by Robert Thiemann on Unsplash