Er was eens een meisje wat haar grootheid verliet.
Ze wilde erbij horen en dat lukte haar niet.
Eenzaam, verloren, ze wist zich geen raad.
Maar langzaamaan voelde ze een drang en de daad.
Om iets te betekenen, voor haarzelf, voor een ander.
Voor de wereld die ze zag veranderen.
Ze keek omhoog en wist, dit is een ander moment.
Een nieuw begin van wijsheid, wat ze diep van binnen kent.
Verborgen in haarzelf. Ondanks alles wat ze vreest.
Hoeft ze het alleen maar aan te spreken.
Haar (eigen) wijsheid is er altijd geweest.
Rustig wachtend op de dag. Dat ze het weer gebruiken mag.
Om iets te betekenen, voor haarzelf, voor een ander.
Voor de wereld die ze zag veranderen.