Met een dubbel getal in je achterhoede kom je tevoorschijn; 2022. Een nieuw vers jaar. Vol beloften, verwachtingen maar vooral nog onbekend. Waar 2021 ons meenam in een jaar vol tegenstrijdigheden want wat eerst niet was bleek achteraf toch wel, zal 2022 een optelsom kunnen worden van dit alles of juist het tegendeel laten zien. Waar de zwaarte ligt zal de energie naar toegaan. En waar het licht is komt de rust. Zullen we meegaan in wat ons voorgeschoteld wordt? Is wat waar is nu altijd de beste manier? Of is zwemmen in koud water nu misschien het enige wat ons samen verbindt? Omdat water vloeibaar is en zodra we daarmee in aanraking komen ontstaan er vanzelf nieuwe vormen. En wat is er eigenlijk waar? Ook daarin heeft iedereen zijn of haar eigen pad te lopen. Want zodra meerdere waarheden samenkomen hoeven we ze niet meer te verdedigen. Is dat wat er van ons verlangd wordt? Dat alle stroompjes samen uitkomen in een grote rivier die ons leidt naar open water. Waar we onderdeel zijn van zowel het grote geheel als onderdeel van elkaar.
Niet een structuur vormt de samenhang maar een open blik en vertrouwen hebben in wat anders. Ook al is dat nog niet in zicht. Je zet je af en duwt jezelf weg van het bekende om al dobberend tot de conclusie te komen dat niet weten wat je wilt leidt tot onrust. Maar weten wat je wilt en het niet waarmaken is net zo erg. Frustratie ligt als een prikkende shawl om je nek. Je krabt en irriteert je maar de shawl afdoen vind je nog te eng. Want dat voelt kaal en kaal is kwetsbaar. Dus kies je wederom voor ongemak. Of ga je voor de naakte waarheid? Die als het goed voelt nooit echt naakt kan zijn. Want iets wat bij jou hoort zal je altijd de warmte en comfort geven die je nodig hebt.
Dan als laatste. Buiten zijn. Iets wat er altijd is. Een open veld, een klein moestuintje, je balkon op het noorden. Zodra we buiten zijn komen we in aanraking met alles wat ons helpen kan. Wat altijd zorgt voor kleine of grote hints. De sjamaan in al haar facetten. Want lucht, water, wind en vuur creëert altijd wat anders. Soms als ze samen komen verwoesten ze om vervolgens weer vanuit de as te herrijzen in een nieuwe vorm. Laat buiten zijn meer toe in je leven, Praat ermee. Zie de vogels als de vissen van de lucht. Kijk naar ze hoe ze zich bewegen. Verwonder je over de boom die er als een dooie pier bijstaat maar in het voorjaar jou weer toezwaait met zijn bladeren. En kijk naar de lucht. Waar de wolken roze kleuren komen er nieuwe dingen tevoorschijn. Al is het maar als troost. Want als de lucht roze kleurt voor ons waarom doen we wij het ook niet andersom?
Photo by Ivan Rohovchenko on Unsplash