Ik lig op bed met gesloten ogen en maak contact met mijn Innerlijke Vrouw. Er is pijn en onbegrip. ‘Ik wil wel maar ik durf niet’ hoor ik haar zeggen, ‘ik wil dat je aanwezig bent zonder dat ik iets hoef te doen.’ Mijn Innerlijke Man geeft antwoord. ‘Ik kan er voor je zijn als je me toelaat.’ ‘Ik wil je helpen om datgene wat jij echt wilt in de wereld te zetten.’ ‘Mag ik er voor je zijn?’ Mijn Innerlijke Vrouw vindt het lastig om deze steun toe te laten. Mijn Innerlijke Man blijft daarom op een afstand, bang om afgewezen te worden. Er ontstaat een impuls vanuit mijn rechterhand en voorzichtig pakt deze mijn linkerhand vast en brengt ze beide richting mijn hart. Mijn lichaam ontspant zich. Niet doen maar samen ‘zijn’. Ieder vanuit haar/zijn eigen Kracht. Mijn Innerlijke Vrouw zegt dan: ‘Als je er voor mij kunt zijn, kan ik dat ook voor jou’. Mijn handen reageren hierop en wisselen van positie zodat mijn linkerhand bovenop mijn rechterhand komt te liggen. Zo rusten ze samen in de energie van mijn Hart.
Aanwezigheid ervaren
Dit is wellicht een herkenbaar gesprek tussen een man en een vrouw. De vrouw wil de aanwezigheid van haar man ervaren zonder dat ze het gevoel heeft iets te moeten doen en de man wil dat zij hem toelaat(staat) om juist Aanwezig te kunnen zijn. Deze gesprekken vinden in ieder van ons plaats, al dan niet vaak onbewust. Want zodra we contact kunnen maken met onze Innerlijke Vrouw en Innerlijke Man kunnen ze ons belangrijke informatie geven over het intern dialoog tussen deze twee delen.
‘De vrouw wil de aanwezigheid van haar man ervaren.‘
Twee kibbelende oudjes
Soms zijn het net twee kibbelende oudjes. De een nog eigenwijzer dan de ander. Of met zogenaamde goedbedoelde raad voor de ander. Ik weet nog dat ik bij Anouk (lees artikel) in de stoel lag en zij druppels voor me had samengesteld, dat mijn Innerlijke Man vooral vond dat ze niet voor hem bedoeld waren maar voor mijn Innerlijke Vrouw. Hilarisch. Maar ook heel bijzonder omdat ik toen voor het eerst echt in contact kwam met de aanwezigheid van beide energieën en er ook mee kon communiceren. Helaas neemt mijn mind deze gesprekken maar al te graag over en roept dan net iets te hard; ‘Je hebt mij toch.’ ‘Ik help je toch bij alle pijn vandaan.’ Die vindt de gesprekken tussen mijn Innerlijke Man en Vrouw maar niks. Want die heeft het liefst de regie in handen en zal de touwtjes moeten laten vieren zodra er meer eenheid ontstaat.
Zo binnen zo buiten
Wat kunnen we nu eigenlijk met deze gesprekken? En als ik er niet of weinig contact mee kan maken hoe kan ik de relatie tussen die twee dan verbeteren? Het dialoog tussen je Innerlijke Man en Vrouw kan een mooie weerspiegeling zijn van hoe je over relaties denkt en hoe je deze ervaart in je leven. Het is immers zo binnen zo buiten. Ongeacht de vorm van een relatie dus dit geldt ook voor een vrouw-vrouw of man-man relatie. Dus een moment van observatie en reflectie kan je laten inzien waar er eventueel nog oordelen, pijnpunten en overtuigingen zitten, op het aangaan en onderhouden van een relatie en hoe je de samenwerking tussen je Innerlijke Man en Vrouw kunt optimaliseren. Het gaat erom dat zodra er eenheid ontstaat, je uit beide elementen kracht en inspiratie kunt halen, zodat je dit kan gaan neerzetten in de wereld. Net als ballonnen die de lucht invliegen als deze niet vastzitten aan een betonnen voet, blijven ideeën vaak zweven in je hoofd als je deze niet gegrond kunt krijgen. En laat ik nu een hoop van die ballonnetjes hebben dus wat zegt dat over mij en de innerlijke verstandhouding tussen die twee?
Een ander tempo
Mis ik daadkracht? Of komen de ideeën voort uit een verlangen om mezelf te laten zien maar is dat niet het werkelijke plan wat voor mij bestemd is? Teveel bezig zijn met de vorm weerhoudt mij vaak om de stappen te zetten die nodig zijn om bij die uiteindelijke vorm te komen. Wat dat uiteindelijk ook mag zijn. Ook daar zit een punt van aandacht. Want door onze manifestiedrang gaan we regelmatig voorbij aan het tempo van het leven zelf. Mijn twee avocadopitten die ik tegelijkertijd geplant heb groeien in een compleet ander tempo. De een heeft al blaadjes terwijl de andere net zijn steeltje de lucht in heeft geduwd. Is de een beter dan de ander? Nee, deze heeft een ander tempo en zal dus ook op een ander moment volledig tot bloei gaan komen.
‘Je kunt de rivier niet duwen‘
Overgave is wat nodig is
Terug naar de spreekwoordelijke tafel. Een dialoog aangaan en beide elementen uitnodigen om zonder oordeel naar elkaar te luisteren. Ik mag de rust opzoeken. Contact maken lukt alleen als de uitnodiging daadwerkelijk naar binnen kan. Een brief in een mandje en deze aan een touwtje langzaam naar beneden laten zakken. Mijn onderbewuste in. Om daar ontvangen te worden door mijn Innerlijke Man en Vrouw. Wat speelt er echt? Wat maakt dat mijn Innerlijke Vrouw nog zo alert is en ik niet goed kan zakken in mijn lichaam. Overgave is wat nodig is. Loslaten zonder te weten of de bodem er zal zijn. Durven vertrouwen op het Onbekende, handen los en springen maar. Opdat ik samen met mijn Innerlijke Man en Vrouw het veld van zoete bloesems mag betreden. Volledig in mijn eigen Kracht en in Eenheid met elkaar.
Photo by Nathan Dumlao on Unsplash
