Dit is een thema wat al een tijdje speelt in mijn gevoelswereld. Alsof ik even mag genieten van een tijdloos bestaan zodra ik er niet aan denk maar weer in een schaduw schiet zodra het de kop opsteekt. Schaamte omdat ik niet ben waar ik wil zijn en omdat ik een bepaald beeld van mezelf heb waar ik niet aan voldoe. Althans nog niet. En dat projecteer ik op de buitenwereld met het idee dat andere mensen dat ook vast vinden van mij. Touché! En daar is de angel meteen. Want dan ben ik eigenlijk bezig met een beeld in stand houden of creëren wat een denkbeeldig persoon in mij denkt te moeten zijn. En dan? Hoor ik er dan bij? Ben ik dan succesvol? En vooral ben ik dan gelukkiger dan nu? En wie denkt dat eigenlijk? Mijn ego vervuld met verlangens in de toekomst die mij voortdrijven om meer te doen dan wat ik nu laat zien.
Een gezond stukje ego is eigenlijk de eigenheid die we allemaal bij ons dragen die ons uitnodigt om dit gaandeweg steeds meer te laten zien. Een eigenschap, een talent, een verfijnde aanwezigheid van iets wat ons blij maakt. Dichtbij onszelf komen oftewel intiem worden met alle gevoelens in ons systeem vraagt om een aanwezigheid van alles wat er in ons leeft. Zodat juist de delen die het lastiger vinden om zich te laten zien toch de ruimte krijgen. Als schaamte een thema is en dit regelmatig de kop opsteekt dan gaan daar oordelen aan vooraf. Want een gevoel is altijd gekoppeld aan een overtuiging of een gedachte. Als ik me schaam of aan schaamte denk voel ik mezelf kleiner worden of schiet ik in een spreekwoordelijke schaduw. Naar de wereld kijken vanaf een afstandje voelt ergens veilig maar zorgt er ook voor dat ik er geen deel meer van uitmaak. En dat voelt al snel weer eenzaam. Of het voelt alsof ik me moet bewijzen om te laten zien dat ik er wel toe doe. Iedereen doet er toe. Alleen de maatschappij zorgt ervoor dat succesvol zijn maakbaar is en als dat niet lukt je waarschijnlijk niet zo hard je best doet.
Wat kan ik aan schaamte doen en aan de terugtrekkende beweging in mezelf. Want als ik het zou moeten aanwijzen in mijn lichaam dan voel ik een zwaarte in mijn linkerschouder en ervaar ik een brok in mijn keel. Alsof een deel is afgestompt en zich niet meer wil laten zien. En ik ‘besloten’ heb er niets meer over te zeggen. Want dat is nu eenmaal zo. Maar dat was toen….ergens. In een tijd waarin de middelen en mensen niet voor handen waren die het tegendeel konden bewijzen. Die konden zeggen dat alles een moment is. En dat niets vast staat. Ook al voelt het op dat moment heel definitief. Vastzetten van een gevoel is een manier van overleven. Om er niet door overspoelt te worden is vastzetten de enige manier om er mee om te gaan. Althans dat besluit neem je sneller als je heel erg jong bent. Iets wat je inkapselt doet geen pijn meer. Maar zorgt er ook voor dat plezier en vreugde er achter verborgen blijven. En laat dat nu net hetgeen zijn wat je nodig hebt om hier echt op Aarde te kunnen zijn.
Zal ik dan maar gaan zwaaien met dat deel waar ik me zo ongemakkelijk bij voel? Moet ik het gewoon maar laten zien? De schaamtekaart trekken op de momenten dat ik mezelf weer een stap achteruit zie doen. De tegenhanger van schaamte is moed. Dan hoeft de schaamte niet weg maar kies ik ervoor om ondanks de nee in mijn gevoel toch de ja te laten zien. Niet omdat ik me dan anders voordoe maar om mezelf een nieuwe manier aan te leren. Dat ik innerlijk mag ervaren dat ik NU wel een keus heb. Niet meer terug de donkerte in. Maar spelend in het licht. Ik krijg het benauwd bij de gedachte aan deze nieuwe manier van benaderen maar weet ook dat het niet meteen goed hoeft te gaan en dat ik mag oefenen. Dat er ook een deel in mij leeft die mij kan dragen als het moeilijker wordt.
‘Try before you die‘ en het ook kunnen zien als een spel wat ik mag spelen. Door te serieus te zijn en te focussen op perfectie krijgt licht geen kans om door te komen. En juist dat is nodig om een stap te maken. Ik voel me inmiddels een stuk beter. Als woorden kleine vlinders waren lieten ze me nu zien dat het niet uitmaakt wanneer ze tevoorschijn mogen komen, als ze maar tevoorschijn komen. En ieder moment is een goed moment.
Photo by Crazy Cake on Unsplash
