Zonder schaduw geen licht. Dit post ik onder een foto op Instagram waar mijn uitgerekte silhouet te zien is op de grond. De schaduw die altijd met je meeloopt, of je het nu wilt of niet. Dit geldt ook voor emoties die we allemaal in ons hebben, maar liever niet willen voelen, laat staan uiten. Boosheid, schaamte, onzekerheid, angst. Of wanneer iemand een gevoelige snaar raakt en je ineens vol in een woordenwisseling schiet. De kunst is; om te voelen wat er zo geraakt wordt. Welke overtuiging draag je (onbewust) met je mee die bevestigd wordt door de buitenwereld. Ik ging op onderzoek uit samen met Anthony Sinke en Linda van Groeningen in een tweedaagse workshop Schaduwverlichting.
Energie in beweging
Soms komen er onverwachte dingen op je pad. Een telefoontje met de mededeling; ‘Ik kan helaas niet en ik moest meteen aan jou denken‘ gaf mij de mogelijkheid om deel te nemen aan deze workshop. Donderdagochtend 12 maart. Na een rustige treinreis vervolg ik mijn weg in Delfgauw. Met een fel zonnetje aan een strakblauwe lucht loop ik via een weiland richting het prachtige Buitengoed de Uylenburg. In de boerderij en airstream (een luxe camper) kun je heerlijk overnachten en op het terrein vind je een viertal meeting rooms, ieder met een unieke uitstraling. Onze workshop wordt gegeven in het Rondhuis. Een soort yurt, met een kachel in het midden en een eigen keuken. Zodra iedereen binnen is nemen we plaats op grote fitnessballen wat voor een speels tafereel zorgt. Anthony legt uit, zodra we spanning voelen of worden getriggerd, we de neiging hebben emoties vast te zetten en onze adem in te houden. Door te blijven bewegen op de bal kun je de emotie makkelijker doorvoelen in je lijf. Want emotie betekent energie in beweging. Wat heb je te geven en wat zou je willen halen in deze workshop? Op een lijst komen onze namen te staan en daar achter schrijft Linda wat we verlangen. ‘Ik heb blijheid te geven’ zeg ik met een glimlach wippend op mijn bal. ‘En zou graag een stukje onbevangenheid terug willen.’
Eigenschappen
Er worden stroken papier uitgedeeld waar we eigenschappen opschrijven die we niet prettig vinden van de ander en eigenschappen die we juist wel waarderen van onszelf. ‘Dominant‘ en ‘enthousiast‘ schrijf ik op en deze verdwijnen tussen de rest op de grond. ‘Dat ik eigenlijk niets kan‘ zie ik voorbij komen op een strook, die raakt ook wel iets in mij. We pakken ieder 2 kenmerken uit de stapel en gaan hiermee in gesprek met elkaar. Hetgeen waar je niet blij mee bent of lastig vindt van een ander is niet altijd negatief, omdat deze ook een kwaliteit in zich heeft, mits het constructief blijft. Denk aan die collega die altijd ingrijpt bij meetings zodra er teveel gepraat wordt. Vaak bloedirritant maar wel nodig. De positieve eigenschappen zien we minder goed van onszelf, omdat ze vanzelfsprekender zijn. De ander is een mooie spiegel om dit aan je terug te geven.
Gouden lichtstraal
Na de pauze gaan we verder met de volgende oefening. In het boekje staat een lege matrix. Daarin tekenen we onszelf en de plekken waar we voelen waar het vastzit of geblokkeerd is. We sluiten onze ogen en starten een meditatie waarbij we een gouden lichtstraal visualiseren die vanuit de kruin langs alle (geblokkeerde) delen van ons lichaam gaat. Daarna doen we hetzelfde met een violet lichtstraal. Wiebelend op de fitnessbal zak in dieper in de meditatie. Ik voel me lichter worden en de plekken die strakker aanvoelen lijken wat te verzachten. We voelen en praten na wat het effect is van beiden stralen en of we een verschil opmerken. Wat is de betekenis van de kleuren vragen we ons af? Anthony legt uit dat goud opent en violet een helend effect heeft op het energiesysteem. Er komen uiteenlopende reacties uit de groep. Ontlading van spanning en ook een diep verdriet vanwege de aanwezige pijn in het lichaam welke belicht wordt door de meditatie.
Mannelijk en vrouwelijk
Na de oefeningen volgt er weer een stukje uitleg van Anthony en Linda. Het vrouwelijke (links) versus mannelijke (rechts) deel in onszelf. Beiden kanten zijn aanwezig in ieder persoon. Mannelijke kenmerken zijn daadkracht, richting geven, bescherming. Vrouwelijke kenmerken zijn gevoel, liefde, harmonie. De man in onszelf staat voor het ‘doen’, de vrouw staat voor het ‘zijn’ en je kunt alle aspecten inzetten. Een vrouw heeft daadkracht nodig als ze besluit haar partner te zeggen wat haar dwarszit of wat zij juist verlangd. Dat kan doodeng zijn, maar is nodig om voor haarzelf op te komen. Een man heeft gevoel nodig om zich kwetsbaar op te stellen. Samen vormen ze één geheel in je systeem, althans, als ze in evenwicht zijn. Vanwege gebeurtenissen of trauma’s kunnen/durven we bepaalde delen niet meer te laten zien en de kunst is om daar weer bij te komen. Een oefening volgt; om beide kanten te ervaren en toe te laten wat zichtbaar wil worden zetten we ons lichaam in beweging. We starten met onze rechtervoet voor. Dansen is altijd fijn en zodra de muziek begint pikt mijn lichaam het ritme op. Geen moeite met rechts dus. Linkervoet gaat voor en ik voel meteen een verschil. Kwetsbaarder en minder ontspannen. Mijn vrouwelijke kant durft dus nog niet zo goed. Interessant maar dit komt niet als een verrassing.
Kampvuur
Na het diner gaan we verder met het avondprogramma. Terug naar de kring, nu met volle buiken, in afwachting wat er komen gaat. Mijn knieën doen inmiddels een beetje pijn van het zitten op de fitnessbal maar dat mag de pret niet drukken. Anthony en Linda vertellen dat ze al een aantal jaren naar het eiland Kauai in Hawaii reizen om workshops te geven en om zelf ook deel te nemen aan diverse ceremonies. In de buitenlucht is een groot kampvuur altijd magisch. In een yurt is dat niet handig en daarom steken we hiervoor in de plaats waxinelichtjes aan en spreken we onze intentie uit voor dit ritueel. Mijn intentie is ‘open’ en ga nieuwsgierig zitten. Wat willen we vrijmaken uit ons systeem? Wat willen we niet meer? Vanuit ons mannelijk deel lopen we als een krijger luid roepend rond het denkbeeldige kampvuur. We laten onze diepste klanken horen. Moedwillig geluid maken is zo lekker op zijn tijd! De energie bouwt zich op en is voelbaar in de ruimte. Wat willen we niet meer? Genoeg wat ik niet meer wil. Boosheid, irritatie, verdriet. We gaan ontladen. Niet zomaar met een lange schreeuw. Nee. We krijgen een ballon aangereikt die we volblazen met alle ballast en met hetgeen wat ons kwaad maakt. Net zo lang totdat deze klapt. Mijn ballon is bijna vol. En klapt…omdat ik hem per ongeluk tegen een tafel duw. Oeps. Om mij heen hoor ik de rest van de ballonnen klappen. Bij sommigen lukt het juist niet. Dat is ook oké. Balans zit in jezelf. Mét of zonder ballon.
Ho’oponopono
We vervolgen de avond met een actieve Osho meditatie, Nataraj genaamd. Deze meditatie verbindt het mannelijke en vrouwelijke deel weer met elkaar. De meditatie bestaat uit drie fases: 1e fase; compleet opgaan in de dans, 2e fase; stilliggen met je ogen dicht, 3e fase; dansend het leven vieren. Na alle inspanningen gaan we door naar de laatste oefening voordat ons verlangen naar een wijntje bevredigd wordt. Via de solar plexus (chakra, net boven de navel) ben je door middel van een energetisch koord met anderen verbonden, wat voor onnodig energieverlies kan zorgen. Dus is het goed om jezelf regelmatig te ontdoen van deze energiekoorden. Anthony zet de visualisatie in. Je nodigt mensen uit om op een denkbeeldig podium te komen staan, dit kunnen mensen zijn vanuit je directe omgeving, verleden of andere momenten. Tijd en ruimte zijn hierin ondergeschikt. Terwijl deze mensen op het podium verschijnen spreek je de vier zinnen uit volgens het Hawaiiaanse vergevingsgebed de ho’oponopono. Het spijt me. Vergeef me. Ik houd van jou. Dankjewel. Vervolgens verbreek je het denkbeeldige koord met je hand. Een aantal oude bekenden komen voorbij wat me verbaast, omdat ik hen nooit meer zie. Maar waar ik nog wel mee verbonden ben dus, wat blijkt uit de visualisatie. Ik neem afscheid van ze door middel van het uitspreken van het ho’oponopono gebed. Een diepe uitademing volgt. Hoe belangrijk zelfzorg is blijkt dus weer uit deze oefening. Zeker als je gevoelig bent en snel dingen oppikt (van een ander). Maak bewust even tijd voor een cleansing ritueel zo nu en dan. Dat kan met een gebed of met andere middelen zoals het branden van salie of palo santo hout.
Verdedigingsmechanismen
Na een wat onrustige nacht vervolgen we de workshop. We starten wederom met een actieve Osho meditatie, de Kundalini genaamd. die ook weer uit 3 fases bestaat: 1e fase; het lichaam losschudden, 2e fase; dansen, 3e fase; stil op de grond gaan zitten. Na deze heerlijke warming-up houden we de stilte in ere met het ontbijt. Wat ik eigenlijk wel even fijn vind. Anthony legt uit hoe je systeem werkt. De Ziel is samen met Bewustzijn in het hier en nu. Als kind ervaar je natuurlijk van alles. Emoties komen en gaan. Want alles IS gewoon. Zodra er bemoeienis van buitenaf komt, zoals van ouders, leraren oftewel de omgeving, wordt het kind gespiegeld in zijn of haar gedrag. Wat mag er wel en wat mag er niet zijn. Wanneer krijg ik liefde of wanneer juist niet. Negatieve oordelen geven vaak pijn en ongemak. Dit willen we niet meer voelen de volgende keer. Onze mind wordt in werking gesteld, en probeert ons te beschermen voor alles wat nog een keer voor vergelijkbare pijn zou kunnen zorgen. Dit doet ze door verdedigingsmechanismen in te zetten zoals vechten, vluchten of bevriezen. Dit helpt ons als we jong zijn, maar kan ons gruwelijk in de weg gaan zitten als we als volwassene bijvoorbeeld in een zakelijke meeting uit onze plaat gaan, wanneer een collega iets zegt wat een (oud) stuk raakt. Want iets wat er niet mag zijn zal er alles aan doen om zich toch te laten zien. Denk aan een ballon die je onder water houdt, hoe harder je deze naar beneden duwt, hoe harder deze naar de oppervlakte wil komen. Dat willen schaduwdelen ook. Ze blijven terugkomen in een andere vorm en/of context net zolang totdat je ze ziet en doorvoeld, om de beladen energie te neutraliseren zodat we beter in balans komen. Alles hoort er immers bij. Ook de delen die we niet zo graag willen laten zien.
Schaduw en lichtdelen
We starten met onze schaduwdelen in groepjes van vier. Ik ga tegenover de andere drie vrouwen zitten. Bij deze oefening is het essentieel dat we allemaal blijven bewegen op de bal, zodat de emotie makkelijker loskomt. Met het eerste gevoel of de eerste overtuiging welke naar boven komt gaan we werken. ‘Ik hoor er niet bij’ komt in me op. We kijken elkaar aan zij herhalen mijn zin maar dan in de JIJ vorm. ‘Jij hoort er niet bij’. Dit blijven we net zo lang herhalen totdat we bij de emotie komen die eraan gekoppeld zit. Dat heeft soms even tijd nodig. Iets wat er al zolang zit geeft zich niet meteen prijs. Na een paar herhalingen komen de tranen die relatief kort zijn. Het wippen op de bal zorgt ervoor, zodra de emotie doorvoeld is, dat deze haar lading verliest. Hierdoor worden sommige zinnen ook ronduit komisch waardoor tranen afgewisseld worden met een lach. Deze oefening doen we ook met de lichtdelen. Laat dat nu een stuk lastiger zijn dan we in eerste instantie denken. Een van de dames begint met ‘Ik ben sexy’. Je ziet haar gezicht stralen. Wij herhalen haar zin maar dan weer in de JIJ vorm. ‘Jij bent sexy’. Dit doet iets met mij. Het komt niet zo makkelijk mijn mond uit als ik zou willen. Anthony legt uit dat we soms banger zijn voor ons licht dan voor onze schaduw.
Essentie
Linda en Anthony geven ons nog een laatste boodschap mee. Het gaat er niet om dat je alles probeert op te lossen wat er ooit gebeurd is in je leven. Je krijgt immers voor je kiezen waar je klaar voor bent, doordat je onderbewuste zelf mensen en situaties aantrekt, die resoneren met jouw (oude) overtuigingen. De essentie van deze workshop is het kunnen dragen van je eigen licht en donker. Om ergens doorheen te kunnen ademen zodra het lastig wordt en negatieve emoties niet meer te zien als een vijand, maar als een blessing in disguise.
Mijn onbevangenheid is niet volledig terug na een tweedaagse workshop Schaduwverlichting, maar ik weet nu dat ik zelf speelse momenten kan creëren om een glimp ervan te voelen. Lang leve de fitnessbal, hilarisch effect verzekerd!
Ik wil hierbij Anthony Sinke en Linda van Groeningen bedanken voor de intense maar ontzettend interessante tweedaagse workshop en de mooie deelnemers van deze groep, want je doet het uiteindelijk samen. En nog een speciale dank voor Monique Boerenkamps uit Deurne.
