Inspiration

Turn the Tables

De omstandigheden waarin je je bevindt geven je niet meer de rust, voldoening of juist uitdaging die je nodig hebt. In je omgeving zie je verschuivingen ontstaan op zowel werk- als woongebied. Dat triggert bij jou een onvrede én tegelijkertijd een verlangen naar een andere werkelijkheid. Waardoor er weerstand ontstaat tegen wat nu is en wat je denkt dat beter voor je zou zijn. Dat kost energie en levert spanning op. Want ergens niet meer willen zijn maar ook nog niet goed weten waar je wel zou willen zijn voelt ergens een soort van bodemloos. Acceptatie is een deel van de oplossing maar wat is nu eigenlijk écht helpend? Zeker in deze tijd waarin alles zo onzeker en uitzichtloos lijkt is het handig om een anker te vinden in jezelf om vanuit daar een nieuwe horizon tegemoet te gaan.

Onder de loep

Soms is een radicale omslag of gebeurtenis juist datgene wat je nodig hebt om tot inzicht te komen. Je wordt ziek of wordt ontslagen, je krijgt een ongeluk of er gebeurt ineens zoveel tegelijkertijd dat je het idee krijgt dat de bodem op allerlei fronten onder je vandaan zakt. Onze eerste reactie is vaak vastklampen, bevriezen, verzetten of helemaal niet meer weten wat te doen. Hierdoor word je gedwongen om je leven eens goed onder de loep te nemen. Waardoor zelfinzicht een noodzakelijk goed wordt om weer terug in het zadel te komen. Wat nu als je dit niet ervaart? Geen heftige gebeurtenissen, het kabbelt lekker door op alle gebieden in je leven maar je ervaart ook een knagend onderbuikgevoel wat toch wel meer dan 1 keer per dag de kop opsteekt. Bij de gedachte om hiermee aan de gang te gaan krijg je het al Spaans benauwd maar toch weet je diep van binnen dat het tijd wordt voor een goed gesprek met jezelf.

Een schijnvertrouwen

Na mijn 40ste verjaardag kwam ik tot de conclusie dat ik zo’n 15 jaar geleden een leven voor mezelf had uitgestippeld wat er toch niet helemaal hetzelfde uitziet als wat ik nu heb, doe of wilde. Ik had voor mezelf een gezin bedacht, zou wonen in een grote mensen huis en deed iets wat goed was voor de wereld. Het is er allemaal niet. En de hoop dat het allemaal in de toekomst wel beter zou worden hield me ook al die jaren in vertrouwen. Althans, een schijnvertrouwen achteraf gezien maar toch. Later als ik groot ben komt alles wel goed. En dan ben je ineens groot en blijkt die fantasie niet helemaal te kloppen met mijn levensplan en werkelijkheid.

Keuzes

Dus wie bepaalt nu eigenlijk precies de regels? Had ik beter mijn best moeten doen en meer moeten focussen op die relatie? Zitten mijn angsten me nog teveel in de weg en in hoeverre kunnen deze je levenspad beïnvloeden? We maken elke dag keuzes. Heel veel eigenlijk. In de basale dingen zoals ‘Wat ga ik eten vandaag en zal ik wel of niet gaan sporten?’ Tot die momentjes waarvan je weet dat ze handig zijn als je ze doet maar het niet altijd voor elkaar krijgt. Echt intunen bij jezelf kost moeite. En dat wil de mind ook liever niet. De mind wil je beschermen tegen alles wat nieuw is en gevaar kan opleveren. Dus die zal je influisteren om vooral nog een aflevering te kijken van je net gestarte serie, in plaats van eens een half uurtje op een matje te gaan liggen om met je aandacht eens een blik naar binnen werpen.

Wat werkt wél?

De vorm van aandacht geven aan jezelf is vaak niet eens zo belangrijk. Soms denken we dat mediteren dé methode is waardoor we alle antwoorden zullen vinden en zit daar juist veel weerstand op. Iets wat we niet echt willen zal vaak ook niet lang stand houden en zeker als er een vorm van moeten achter zit. Maar wat werkt dan wél? Hoe maak ik keuzes en zet ik die nieuwe koers in? Want als alles in mezelf zit waarom krijg ik het er dan niet uit? Mag ik wel iets anders verlangen? Hoor ik er dan nog wel bij? Want de maatschappij laat vaak andere dingen zien dan wat ik van binnen voel of wil.

Het plateaugevoel

Kortom; heel veel vragen dus. Het leven kent fases oftewel een constante aaneenschakeling van periodes. Soms groei je enorm om vervolgens in een fijne stabiele flow te komen. En soms lijkt het alsof er helemaal niks gebeurt en stagneer je. Het befaamde plateaugevoel. Waarbij die diepe buikstemmetjes ineens harder gaan schreeuwen of juist zo ver zijn ondergesneeuwd dat er weinig geluid meer uitkomt. Een duik nemen in die diepe lagen van ons Zijn. Waarbij mijn gevoelens de leidraad zijn. Wat wil ik nu echt in het leven? Wat maakt mijn leven zinvol?

Positie innemen

The roadmap to freedom again. Voor de Nederlanders een uitzicht op beter. Want perspectief biedt tenslotte weer ruimte. Want als we niet een stip op de horizon hebben waar dobbert ons bootje dan heen? We dachten de ergste golven getrotseerd te hebben. En toch hebben we geen invloed op wat ons opnieuw uitdaagt waardoor de koers weer verandert. Is bijsturen inmiddels hét noodzakelijk kwaad geworden waardoor we een speelbal blijven? Dus is positie innemen ongeacht de omstandigheden niet een manier om het anders te doen? De beste stuurlui staan aan wal, die inmiddels wel een beetje krapjes aan het worden is.

Een eigen roadmap

Terug naar mijn levensvragen. Een parachute die open is vangt de meeste wind en door ermee samen te werken kun je meebuigen maar ook richting bepalen. Vanaf de grond gezien is het lastig om een overzicht te krijgen, want je ziet alleen het stukje wat voor je ligt. Zodra er een bocht verschijnt weet je niet wat of wie er daarna tevoorschijn komt. Dus letterlijk meebuigen ongeacht de omstandigheden zorgt ervoor dat je die wildwaterbaan afkomt. Hoe krijg je meer overzicht? Wat iets anders is dan controle. Door erboven te gaan zweven. Een eigen roadmap te maken. Die begint met het samenstellen van je eigen legende.

Je bestemming

Wat zijn jouw waardes? Waar word jij blij van? Wie ben je zonder je baan, vrienden, familie of huis? Houd je van zekerheid? Of moet er juist avontuur in voorkomen? Er leidt namelijk nooit maar 1 weg naar je bestemming. Wat voor bestemmingen zou je onderweg kunnen en mogen tegenkomen? Met wie ben je het liefst? In welk gezelschap floreer jij? Wat doe je als je alleen bent? Welke omgevingen en weersomstandigheden vind je prettig om in te zijn?

Ieder stapje

Schrijf het allemaal op. Zodra je helder hebt wat jij belangrijk vindt geef je ieder levensgebied een vorm en een kleur op je kaart. Je tekent de wegen, paden en de bossen zodat er altijd meerder routes mogelijk zijn. Want het gaat er niet om datgene te bereiken wat je als eindbestemming op je kaart hebt staan, het gaat er juist om ieder stapje te zetten wat ertoe gaat leiden dat jij steeds meer gaat doen waar je blij van wordt, zodat je ergens naartoe werkt wat voor jouw zinvol is. En vergis je niet zodra het landschap kaal en grijs wordt, want uit leegte kunnen de mooiste nieuwe vormen ontstaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *