Zodra je voelt dat je niet meer op je plek zit weet je het eigenlijk al langer. Het voelen is de graadmeter die aangeeft hoe lang je het nog ‘aan’ kan. Een matig gevoel geeft aan dat het nog wel uit te houden is. Dan werk je vanuit de automatische piloot. Zodra het meer gaat wringen weet je dat het echt tijd wordt om een onderzoekje te gaan verrichten bij jezelf. Kansen kunnen voorbij komen maar kansen creëren doe je zelf.
Weer die pijn in mijn linkerschouder. Zodra ik spanning ervaar of met (emotionele) zaken moet dealen is mijn linkerschouder mijn wake up call. Gevoel zit links, ratio zit rechts. Hoe meer het intern broeit hoe meer het zich verspreidt naar de rest van mijn lichaam. Dus dan doet uiteindelijk ook mijn onderrug zeer en lijkt het alsof de weefsels in elkaar gedoken zitten. Wat spanning natuurlijk ook is. Verkramping en samentrekking van spieren en bindweefsels. Aangestuurd door een intern proces. Mentaal en fysiek reageren naadloos op elkaar. Niet alleen de ogen zijn de spiegels van de ziel maar ons hele lichaam doet mee. Houding, ademhaling, huid en haar, alles ‘communiceert’ dagelijks met ons. Wat ons brein ook registreert in de omgeving, ons lichaam luistert daar feilloos naar. En al helemaal als je brein wat scherper afgesteld staat door onveilige gebeurtenissen. *
Je verlamd voelen kan een symptoom zijn van acties willen ondernemen zoals uitreiken naar anderen, het uitspreken van een behoefte, een verandering aanbrengen in je leef of eetpatroon (omdat je weet dat het iets positiefs voor je zal opleveren) maar dat het uiteindelijk toch stagneert door bijv. teveel op social media te zitten of omdat je denkt dat alles meteen perfect moet gaan. Hierdoor ontstaat er sneller faalangst, de beweging naar buiten wordt niet afgemaakt én de energie die erachter zit slaat weer naar binnen. Wat zich manifesteert als frustratie en negatieve gedachtenpatronen.
Of je wil van alles aan je leven veranderen, je vindt veel dingen leuk om te doen dat het lastig is om echt goed te voelen wat nu een eerste stap zou kunnen zijn of wat hoofd en bijzaken zijn. Leuk je nieuwe huis inrichten maar elke dag Marktplaats doorspitten voor handel is misschien een leuke hobby maar levert je net te weinig voldoening op. Zodra we minder goed kunnen voelen gaat ons hoofd vaak overcompenseren door met heel veel oplossingen en ideeën aan te komen. Alsof je een een kaartenbak leeggooit op de grond. Zodra de keuzes oneindig lijken zorgt dat ook vaak voor een verlammend gevoel.
Of er ontstaat prestatiedruk. Eerst lijkt iets nog ‘gewoon’ leuk of heb je een hobbymatige interesse ergens voor. Zodra er een opleiding aan komt te hangen met opdrachten en een deadline verdwijnt de interesse ineens als sneeuw voor de zon. Want dat zorgt weer voor het prestatiemonstertje wat op je schouder gaat zitten en je dwepend vertelt dat het verslag vooral nog vier keer over moet zodra het vorm gaat krijgen.
Hellup denk je dan! Wat nu? Zodra je voelt dat je er weer enorm mee ‘bezig’ bent, (vaak zit je dan enorm in je hoofd want daar denk je de oplossing te gaan vinden) is het echt belangrijk om een pauze in te lassen. Overmatig denken en piekeren heeft meteen een weerslag op je lichaam. Vaak gaat dit ook gepaard met een hoge ademhaling en spanning in je lichaam. Je hoofd heb je nodig om praktische zaken te regelen zoals boodschappen doen en eten koken. Niet voor het uitzoeken van een andere richting in je leven. Ongeïnspireerd handelen is hetzelfde als een frisbee gooien met je ogen dicht. Hij zal vast ergens aankomen maar vaak niet op de plek waar jij deze graag had gewild.
Wat is dan geïnspireerd handelen? Dat is werken met je gevoel en intuïtie. Dat kunnen kleine innerlijke hints zijn die je hoort zodra het stiller wordt om je heen. Of het is een sterk gevoel wat je ineens ervaart bij iemand of iets wat je hoort. Blijft voelen lastig voor je, zet dan je blijheidsmeter aan. Wat geeft jou nu echt plezier? Kun je situaties terughalen van vroeger of vanuit vorige banen waar je echt veel plezier aan hebt beleefd? Plezier hebben brengt je namelijk in een andere staat. Daar waar de magie ook te vinden is. Want waarom vinden wij kinderen vaak zo leuk? Omdat zij de magie laten zien die wij allang weer vergeten zijn. Verwonderd raken haalt je uit je hoofd. En laat dat nu precies hetgeen zijn wat nodig is.
Ik ga me opgeven voor een koor. Lekker blèren en hopen dat het nog ergens op lijkt. Expressie geven aan gevoelens door middel van zang en dans zorgt ervoor dat energie een weg vindt naar buiten toe. En dat is hard nodig na al dat gepieker van de laatste tijd. Én ik heb behoefte aan weer een samenzijn met anderen. Zonder teveel prestatiedruk maar wel met een hoog scorende blijheidsmeter 😉
* The body keeps the score van Bessel van Kolk
Photo by Brett Jordan on Unsplash
