Steeds meer voel ik hoe belangrijk het is om meer contact te krijgen met de bodem in mezelf en met de grond onder mijn voeten. Moeder Aarde ervaren in haar volledige vorm. Zeker als je mediteert of je bezig houdt met spirituele zaken zijn we snel geneigd om de lucht in de gaan met ons hoofd. De connectie zoeken met het wijze kanaal waar we allemaal mee in contact staan maar wat een stuk lastiger wordt als je niet eerst de trap naar beneden hebt genomen. Dus als je meer contact wil met een diepere laag in jezelf mag je eerst afdalen naar de plek waar het leven zijn bestaansrecht krijgt en waar de ruwe klei je zal verwelkomen.
Tijn Touber
Ik lig bij het feestje Nataraj met gestrekte benen op de grond. Tijn Touber doet de welkomst speech en legt uit dat je via een ontspannen meditatiehouding vanzelf contact krijgt met je Hogere Zelf en dat er zelfs eventuele vragen beantwoord zullen worden. Het wordt stil in de zaal en we zinken met de hele groep in een stille meditatie. Ik voel me relaxed maar heb niet het idee dat ik mega in contact sta met mijn Hogere Zelf op dat moment. En dat is oké omdat ik juist zin had om lekker te dansen die avond. Na een half uurtje ontwaken we weer uit het fijne stille moment en geeft Tijn aan dat als je niet echt wat gehoord hebt dat je dan vooral jezelf in de weg zit. Nou op zich lukt het niet altijd op commando maar herken ik wel. Want naast een enorme behoefte aan mediteren en spirituele zaken voel ik ook regelmatig veel frustratie zodra er weer allerlei films in mijn hoofd worden afgedraaid als ik braaf met de oogjes dicht op een meditatieblok zit.
De weg naar beneden
Mediteren en mijn hoofd stiller krijgen zal misschien wel de grootste uitdaging blijven in dit leven. Ik weet heel goed dat je vooral je gedachten niet te serieus moet nemen maar als je tevergeefs de volumeknop weer niet kan vinden kan het soms verdomd lastig zijn om een heldere waarneming te ervaren. Omdat ik eigenlijk teveel met mijn aandacht in mijn hoofd zit. En dat ik een andere weg mag vinden om mezelf daarin tegemoet te komen. De weg naar beneden. Via mijn buik naar mijn voeten en zo de Aarde in zien te geraken. Al is het spreekwoordelijk toch werkt het vaak zo het beste. Want zodra we uit het hoofd zijn, zakken we vanzelf dieper in ons gevoel. En laat dat nu juist nodig zijn om zuivere beslissingen te nemen en om tot rust te komen.
Zodra we uit het hoofd zijn, zakken we vanzelf dieper in ons gevoel
Veiligheid terugvinden in jezelf
Van beneden naar boven en niet andersom! Niet onszelf dwingen om van alles te moeten doen zolang we niet eerst de connectie met onszelf en het midden hebben gemaakt. Waar je vroeger als kindje de weg naar je hoofd wel moest nemen als gebeurtenissen te overweldigend werden is het noodzakelijk dat je als volwassene de weg toch weer naar je lichaam maakt. Want juist de veiligheid terugvinden in jezelf zorgt voor een stevigere connectie mét Jezelf. Veiligheid is een thema wat de laatste tijd weer gespiegeld wordt in vele situaties.
Onveiligheid
Fysieke onveiligheid voelt als nog niet helemaal hier durven zijn. Een deel van mijn lichaam is er wel en een deel zit nog verscholen achter een beschermingsmechanisme. Mijn linkerschouder blijft wat omhoog staan, klaar om te vluchten als het nodig is. Emotionele veiligheid gaat meer over het jezelf durven zijn bij anderen, op je werk, met je vrienden. Ik vind het nog spannend om helemaal mezelf te zijn en hier duikt dan ook regelmatig de angst voor afwijzing op. In het contact met dates maar ook met het uiten van gevoelens bij vrienden. Soms wijs ik nog liever mezelf af dan dat ik mezelf helemaal laat zien.
Emotionele veiligheid gaat meer over het jezelf durven zijn bij anderen
Wat is hier nodig?
Veiligheid in mezelf vinden dus. Ongeacht wat anderen ook van mij vinden of zeggen, als ik van mezelf mezelf kan en mag zijn zullen woorden of oordelen misschien niet leuk zijn maar kan ik mezelf daarin dragen. En ‘weet’ ik innerlijk dat er altijd steun voor me is. Zover ben ik nog niet. Want onveiligheid ligt als een sluimerende mist op de loer. Niet goed kunnen zien waar ik sta omdat het niet helder is en de bodem eerder voelt als drijfzand dan als een solide basis.
Contact maken met je lichaam
Dan mogen we een hulplijn uitgooien naar ons Moederschip. Niet meer vissen met losse eindjes maar gewoon om de reddingsboei vragen. Soms is dat letterlijk weer contact maken met je moeder zodat je via haar weer bij jezelf uit kan komen. Je moeder staat voor de verbinding met het leven en als die band sterker wordt, voel je vanzelf meer grond onder je voeten. Als dit niet mogelijk is doordat de band niet goed is of omdat je moeder bijv. is overleden kun je contact maken met Moeder Aarde. Letterlijk via de grond (de vloer, de tuin) contact maken met je lichaam en met je aandacht je lichaam laten landen. Dit zorgt ervoor dat je lichaamsbewustzijn weer geactiveerd wordt zodat deze weer contact maakt met de cellen die verkrampt zijn geraakt. Spreek hardop zinnen uit als; Ik ben (ook) welkom. Ik mag er zijn. Door het uitspreken van de woorden geef je jezelf namelijk bestaansrecht. En wacht dan even. Voel of je lichaam hierop reageert.
Door het uitspreken van de woorden geef je jezelf namelijk bestaansrecht
Levensenergie weer stromen
Via het lichaamsbewustzijn gaan de cellen die door verkramping als het ware op slot zitten weer open en zal levensenergie weer verder je lichaam in kunnen stromen. Zodat je dieper in je lichaam verankert raakt en je vanzelf meer bodem gaat voelen. Voel aan wat je nodig hebt en schakel eventueel hulp in van een lichaamsgerichte therapeut of masseur. Via fysiek contact met anderen kun je daarin ook de gedragen energie weer gaan ervaren.
Je eigen bodem
Een lichamelijk proces kun je niet versnellen met je hoofd. Hoe graag je dat ook wil, het werkt eerder averechts. Blij lief voor jezelf. Dan kun je nog beter een hele avond gaan dansen dan heling met je hoofd proberen af te dwingen. Kortom, geef jezelf de ruimte om te voelen wat nodig is waarbij ontspanning net zo belangrijk is als inspanning en blijf het contact aangaan met jezelf. Net zolang totdat je jouw eigen bodem weer gaat voelen en de klei je lichaam weer omarmt. Om er dan achter te komen dat die er al die tijd al voor je was.
Photo by Jess Zoerb on Unsplash
