Een drukke dag was het. De klanten kochten goed en gingen tevreden de deur uit. En waar ik even geen zin meer had, ging dat onopgemerkt aan de klanten voorbij. En toch voel ik me ergens leeg zodra ik de deur uitstap. De boel rustig achterlatend voor de volgende dag. Ik heb geen stress. Ik kan morgen nog steeds een boterham kopen en hoef er ook niet voor te zorgen dat de verwarming wordt gemaakt. Wat is dat dan? Weerstand tegen gezag? Weer wat anders willen? Of dat wieltje zijn die meedraait met de grote klok die zodra jij een ander ritme aangeeft de klok in de war schopt?
BEWUSTWORDING
Te onzeker nog om voor mezelf te beginnen en te eigenwijs om het voor een ander te doen. Dat wringt. Teveel ideeën maken het dan ook nog lastig om een focus aan te brengen waardoor de riedel hetzelfde blijft. De kracht van een bedrijf wat staat is dat je kunt instappen zonder dat je je zorgen hoeft te maken of je een zwemvest bij je draagt, genoeg eten voor de rest van de week hebt en of er überhaupt iemand is die jou kan voorzien van enige support. Er wordt alleen van je verlangd dat je doet wat er van je gevraagd wordt. Wat altijd het eerste moment van bewustwording zal worden op een later tijdstip.
EXTRA KNOP
Zodra je een tijdje ronddobbert op het bootje en netjes van de ene kant naar de andere kant vaart, met af en toe een uitstapje naar een andere boot, voel je je in het begin wat ongemakkelijk omdat je nog wat moet wennen aan de gebruiksaanwijzing van de boot. Maar zodra je dit onder de knie hebt gaat het eigenlijk heel goed. Totdat je ineens een extra knop wil toevoegen aan het bedieningspaneel en ziet dat het bootje eigenlijk nog veel meer kan dan alleen maar heen en weer varen. Dit deel je met je leidinggevende die daar niet echt voor open staat. Dit gebeurt nog een aantal keer. Waar jij het bootje een onbegaanbaarder stukje op wilde sturen voel je nu weer de vast omlijnde kaders waar je in moet blijven zitten.
EIGEN KENNIS
En verdwijnt er weer een stukje authenticiteit van jezelf naar de achtergrond. Want wat jou bijzonder en onderscheidend maakt is niet zozeer het feit dat je goed kunt volgen maar juist het feit dat je het ook anders ziet. En dat eigenlijk altijd al doet. Bij jezelf en bij anderen. Dat heb je niet opgepikt van Instagram. Daar heb je niet uren voor hoeven te stampen. Dat is een andere manier van kijken. Er doorheen kijken om er met een andere vorm weer uit te komen. Niet omdat je het altijd anders wil doen. Maar gewoon omdat je het vaak anders ziet. Vanuit jezelf. En vaak juist voor een ander. Dus zodra je weer in een bootje zit die een kant raakt waar jij niet meer achter staat, zorg er dan voor dat je er op tijd weer afspringt. Zodat je met je eigen kennis en waarde een toevoeging gaat zijn voor een ander. En het liefst een toevoeging voor jezelf. Zodat je met je eigen bootje het water weer in kan om je eigen koers te varen. Met de wind in onze rug (Guus Meeuwis)
