Travel

Een Nieuw Leven in PORTUGAL

Foto: Marieke made by Maeve Stam

We zoeken het avontuur graag op. Over de hele wereld wonen en werken Nederlanders. Maar wat doen zij zodra iedereen tot stilstand komt door het Corona virus? Ik interview Nederlandse vrouwen en mannen die over de grens een nieuw leven hebben opgebouwd of daar druk mee bezig zijn. We are all in the same boat.

Marieke, 37 jaar, transformational coach, facilitator & organiser (events&workshops) Woont samen met hondje Isa in Alentejo, in de gemeente Odemira, een kustplaatsje twee uur van Lissabon vandaan.

Waarom lonkt het buitenland eigenlijk? Vanwege een nieuwe baan? Of een verlangen naar meer avontuur, vrijheid of meer buiten zijn, het samenzijn met een nieuwe geliefde of gewoon meer dagen zon, want met ons grillige klimaat is het soms echt afzien als er weer eens een zomer in het water valt.

Ik werkte als producent/projectmanager in de evenementenbranche in het altijd bruisende Amsterdam. Onwijs leuk natuurlijk want ik hou echt van gezelligheid, ontmoette hierdoor ook veel mensen, maar ervaarde ook dat mijn leven op een gegeven moment uit werken en feesten bestond. Eind 2014 ben ik op reis gegaan en kwam er toen wel achter dat ik mezelf een beetje kwijt was geraakt. Ook fysiek was ik niet helemaal fit en had last van burn-out klachten, waardoor ik me bewuster werd van mijn lichaam dat mij hiermee eigenlijk vroeg om mijn levensstijl aan te passen, zodra ik terug zou zijn in Nederland. Maar er was onderhuids meer aan de hand. Er ontstond ook een verlangen om een leven te gaan leiden wat niet zo draait om wat je doet en een carrière, maar meer leven vanuit puurheid voor mezelf en waarbij ik dichterbij de natuur kon blijven.

Kort nadat Marieke terug is van haar reis zet ze haar appartement te koop, wat uiteindelijk eind 2017 definitief verkocht wordt. Hierdoor heeft ze financieel de ruimte om in vrijheid haar onderzoek voort te zetten en begint ze aan haar sabbatical. In augustus 2018 gaat ze terug naar Portugal, nadat ze 6 maanden alleen gereisd heeft, waarbij ze in India een ayurvedische detox heeft gehad, in Thailand een tao/tantra teacher training heeft gevolgd en in Zuid-Afrika in de wildernis heeft gezeten. Na haar avonturen heeft ze behoefte aan vaste grond onder haar voeten en voelt ze een sterke connectie met Portugal. Vanwege een interessant project (A vida Fausto) landt ze in Benfeita, een bergplaatsje gelegen in Centraal Portugal. In 2017 heeft een grote brand een groot deel van het project verwoest, dus de nodige hulp was welkom. Na een tijdje in de bergen te hebben gezeten komt ze erachter dat het niet helemaal haar plek is en wil ze toch liever naar de kust.

Waar ik heen wilde, wist ik toen nog niet, maar 1 ding was wél duidelijk voor me. Ik wil dichter naar de zee toe. Per toeval ben ik hier terecht gekomen wat achteraf misschien niet zo toevallig is. Hoe ga je een nieuwe plek bedenken? Deze vraag kreeg ik van veel mensen, maar wist dat zelf ook nog niet. De kust van Portugal is vrij lang namelijk. Na wat onderzoek kwam ik uit bij Serra de Sintra, een gebied dichtbij Lissabon, gelegen in een mooie omgeving, waarvan alles te doen is zoals diverse ceremonies, ecstatic dance etc. Én een grote alternatieve community. Dat leek me wel wat. Ik had alleen de overtuiging dat ik nooit in de zomer een huis zou kunnen vinden, dus had plannen gemaakt om terug naar Nederland te gaan om vrienden te helpen op hun camping en dan zou ik in oktober wel weer terug gaan om een huis te vinden in Portugal.

Foto: Marieke voor haar huis

En toch liep het anders. Het was juni 2019. Ze spreekt af in een klein dorpje bij de kust met een vrouw die ook een tijdje in de bergen heeft gewoond, maar verhuisd is omdat ze haar draai ook niet helemaal kon vinden in de bergen. Gedurende het gesprek vertelt deze vrouw dat er in het dorp een huisje vrij is waar ze zelf heeft gewoond.

Ik zat nog helemaal in de weerstand. Ik had de dag na de afspraak een date in Lissabon, wilde daar dus graag heen en Serra de Sintra zat eigenlijk al in mijn hoofd. Ik ging het huisje bekijken wat echt heel leuk bleek te zijn en ben ook een paar nachtjes gebleven. Het voelde allemaal heel goed op dat moment. Dus ik besloot de sprong te wagen en kon binnen twee weken al verhuizen. En toen bekroop het me. Ik vond het ineens heel spannend worden want in de bergen heb ik me namelijk heel eenzaam gevoeld en zou nu ergens gaan wonen waar ik nota bene niemand ken. Toen zag ik op Instagram een bericht van een vriendinnetje dat ze in Zuid Portugal zat, gewoon in datzelfde dorp als waar ik zou gaan wonen. Toen ik eenmaal daar was voelde ik me meteen een stuk lichter en ging alles wat meer vanzelf. Het stroomde beter en ik kwam ook met allerlei leuke mensen in contact. Al die toevalligheden tezamen gaven me het vertrouwen en het voelde alsof ik in flow was. Voor mij is dit echt een mooie ervaring dat dingen kunnen ontstaan als je ze durft los te laten en even in het ‘niet weten’ durft te zijn. Je kunt heel erg in het ‘hoe’ stuk gaan zitten en in mijn geval ‘waar’ terwijl de situatie eigenlijk vraagt om ‘surrender’ en dan zien wat er gebeurt. In mijn geval kwam er dus een fijne woonomgeving op mijn pad waar ik nu heel happy ben.

Foto: Uitzicht Odemira

Hoe bouw je een leven op in een land wat je eigenlijk niet kent, welke stappen onderneem je om je leven opnieuw vorm te geven? Of kom je er juist dán achter dat wat je in je hoofd had niet overeenkomt met de werkelijkheid. Een sprong in het diepe waar niemand het juiste antwoord op heeft.

Wat is dan je plan? Die vraag kreeg ik van veel mensen toen ik eenmaal had besloten om naar Portugal te gaan. En ik snapte die vraag ook volkomen, omdat je vaak met een doel aan iets begint, zoals verhuizen voor een geliefde, of het aangaan van een andere baan. Mijn insteek was juist vanuit een andere invalshoek dit avontuur aangaan en me laten ‘guiden’ vanuit gevoel in plaats van een plan uit mijn hoofd. Wat zou er komen als ik alles durf los te laten? Ik koesterde een verlangen om me bij een project/werkgroep aan te sluiten als een soort community manager dus mijn plan op dat moment was om mijn vriendin Lynn te helpen met haar project in de bergen om te kijken of er een samenwerking mogelijk was, alleen bleek hetgeen wat ik daar voor ogen had niet helemaal aan te sluiten bij de fase waar het project in zat na de brand. Ik kwam er sowieso al vrij snel achter dat leven in Portugal echt anders is dan dat je op reis bent. Toen ik net uit Amsterdam weg was vond ik het heerlijk om afstand te nemen, omdat ik al een tijdje overprikkeld was en echt behoefte had aan rust. Na het avontuur in de bergen moest ik mijn koers echter opnieuw uitzetten, wat concreet inhield; én een business én een nieuw leven opbouwen, wat dus achteraf best een beetje veel was. Dan is het heel waardevol om mensen om je heen te hebben waarmee je een diepte voelt, die jou al langer kennen en waarbij je dan terecht kunt om te praten over dingen die je tegenkomt of waar je tegenaan loopt. Ik heb een bewuste keuze gemaakt om weg te gaan en heb daar geen moment spijt van gehad, maar zodra je in een proces zit kom je ook allerlei shit tegen en hier wordt alles ook nog eens uitvergroot. Het leven is hier simpel, er is weinig afleiding, niet iedere dag activiteiten of feestjes dus je wordt nog meer met jezelf geconfronteerd, hierdoor ging ik meer waarderen wat ik eigenlijk wél had allemaal. Je perspectief verandert gewoon enorm. Mensen hebben hier een stuk minder geld, een gemiddeld loon is 600 euro per maand. In mijn huis bijvoorbeeld is geen centrale verwarming dus het kan in de winter koud en nat zijn, waardoor ik een houtvuurtje aan moet maken om mijn spullen en kleding droog te houden, wat ik overigens heel leuk vind om te doen. Verder kook ik op gas en koop hiervoor een gasfles dus ben me veel meer bewust van wat ik verbruik. Hier vraag ik me af of er over twee jaar nog water uit de kraan komt, in Nederland is het een vanzelfsprekendheid. Ik ben me echt gaan beseffen dat alles zo goed geregeld is in Nederland, op het irritante af soms. Ondanks dat heb ik hier mijn draai echt wel gevonden en voel ik steeds meer dat ik hier mooie dingen kan gaan doen, zoals het opzetten van een online coaching traject en het organiseren en begeleiden van retreats. Maar dat wil niet zeggen dat ik het soms ook lastig vind om hier alleen te zitten. Wat ik heel goed kan maar weet ook dat het fijn kan zijn als je samen mét iemand beslissingen kan nemen of als iemand dat een keer voor jou doet.

Foto: made by Maeve Stam

Naar aanleiding van de verspreiding van het Covid-19 virus wordt er op 18 maart 2020 een State of Emergency afgeroepen in Portugal. Daarin worden maatregelen vermeld om verdere verspreiding te voorkomen. Winkels worden gesloten op supermarkten en apotheken na. Mensen worden verzocht om thuis te blijven en mogen alleen voor het hoognodige de deur uit of als ze een beroep hebben in de zorg.

Ik heb het gevoel dat de mensen hier sneller hun verantwoordelijkheid hebben genomen, omdat hier relatief meer oude mensen wonen en er ook armoede is. Er heerst onder de ouderen ook meer angst. De politie deelt bijvoorbeeld nog geen bekeuringen uit, maar ze zijn meer bezig met het voorlichten van mensen. We zitten met de ‘estrangeiros’ oftewel de buitenlanders in een appgroep waarmee we elkaar op de hoogte houden en nieuws en berichten delen en ik check zelf een aantal kanalen zoals een Portugese newsletter. Ook is er een fijne Facebook groep die informatie verzamelt en dit alles post in een begrijpbaar Engels stuk. Wat ik heel waardevol vind, want ik heb nog niet echt een site gevonden zoals de RIVM. Daarnaast zijn we met zo’n 30 personen een werkgroep gestart die bestaat uit een mix van Noord Europeanen en locals die vanuit de stad komen en een andere leven willen, waarmee we een food coöperatief willen opzetten door middel van een platform om boeren en producenten aan de consument te koppelen om meer autonoom te kunnen leven. Normaal staan de boeren op de markt maar dat is vanwege de situatie lastiger, dus zit er nu meer vaart achter om het project van de grond te krijgen. Zodra er iets met angst in de groep komt, proberen we het om te buigen naar iets positiefs. Kijken naar wat we wel kunnen doen in plaats van andersom, zodat we geen angst creëren onderling. Qua medische zorg is het hier wel anders, ze hebben ‘maar’ 500 IC bedden maar er zijn hier sowieso ook minder mensen, 10,8 miljoen om precies te zijn. En als het gaat om sociale noodvoorzieningen heeft de overheid aangegeven dat ze hun best gaan doen voor de mensen zodat ze 2/3 van hun loon kunnen behouden. Mocht het nodig zijn kan ik bij twee ziekenhuizen terecht, één ligt in Odemira en het andere ziekenhuis is een uurtje hier vandaan.’

We worden teruggeworpen op onszelf en zijn manieren aan het vinden om met de situatie om te gaan, dit kan nog uitdagender zijn als je juist niet in Nederland woont. Doe je dan bepaalde dingen juist wél of helemaal niet meer. En ben je eigenlijk nog wel blij om daar te zijn gedurende deze ongewone situatie, zo ver weg bij je familie en vrienden vandaan.

Ik ben gepast excited maar vooral heel benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen, ik kijk heel erg naar mogelijkheden en heb veel vertrouwen dat dit uiteindelijk iets moois gaat brengen. Oude systemen die niet meer werken zullen hopelijk vervangen worden door andere manieren om beter met elkaar samen te werken. Tegelijkertijd gaat mijn retreat niet door, kan ik gedeeltelijk mijn werk niet doen, maar blijf ik er niet in vast zitten en probeer me niet te laten leiden door angst. Ik houd me aan de regels, blijf zoveel mogelijk thuis en probeer niemand te bezoeken. Daarnaast zorg ik beter voor mezelf en doe nu bewust wél mijn yoga oefeningen én die meditaties waar ik anders misschien sneller de deur uit zou gaan, dus ik hou mezelf hiermee wel in een positieve flow. En ik ben dus ook heel blij dat ik hier woon, want zodra ik een voet over de drempel zet stap ik de natuur in en voel ik niet alle spanningen van de stad. Hier heb ik de ruimte en dat geeft me rust. Het enige zorgen puntje is mijn stiefvader, hij is ziek dus behoort tot de risicogroep. Ik spreek hen al meer vanwege zijn ziekte, maar nu hebben we dus nóg meer contact met elkaar. Sowieso heb ik meer contact met vrienden, want ik vind het wel fijn om te weten hoe het er in Nederland aan toe gaat.”

Foto: Marieke made by Rob Millenaar

Een moment van bezinning en wellicht een verlangen naar avontuur kan zich na het lezen van het verhaal van Marieke bij ons aandienen, wat zou jij daar nog over willen zeggen vanuit Portugal?

Stel dat je graag anders zou willen leven of misschien ‘off grid’ wil gaan wonen en nog niet zo goed weet welke stappen hiervoor nodig zijn, ga het eerst onderzoeken. Misschien zijn een aantal veranderingen in je dagelijkse leven aanbrengen zoals meer rust inbouwen, meer in de natuur zijn al een eerste stap, of je kunt vrijwilligerswerk doen via organisaties zoals Workaway zodat je in het land zelf kunt ervaren hoe is het is om iets op te bouwen of mee te werken aan een project. Het hoeft niet in één keer maar kan ook heel goed in kleine stapjes omdat het niet alleen romantisch is, maar ook echt wel pittig kan zijn en heel anders dan een weekje vakantie. Ook is het natuurlijk handig als je de taal beheerst of wat basis woorden kent. Daarnaast besef ik me hoe waardevol het is wat we wél hebben en wat we altijd hebben gehad. Veel is vanzelfsprekend maar hier is dat gewoon niet. Ik snap heel goed dat deze situatie voor sommige mensen echt heel erg is, maar we kunnen het niet veranderen of hebben er nog weinig invloed op waardoor we er ons toch aan zullen moeten overgeven. En we denken vaak controle te hebben over van alles maar we zien nu ook wel in dat dat gewoon niet zo is. We worden gedwongen om een stapje terug te doen om te kijken naar wat we nu allemaal aan het doen zijn. En vooral hoe we dingen aan het doen zijn, dus laten we het vooral als een uitnodiging zien om te ontdekken wat we nog wél kunnen en wellicht komen er dan ook weer nieuwe mogelijkheden tevoorschijn. We zitten er allemaal in dus ik hoop dat wat ik nu om me heen zie gebeuren, zoals de groepen en projecten die opgestart worden, de connecties die ontstaan tussen mensen, dat het blijvend is, zodat we elkaar met meer saamhorigheidsgevoel en meer liefde tegemoet kunnen komen.

Heb je het gevoel dat je zelf ook wat anders wil in je leven? Of als je nieuwsgierig bent geworden over leven in Portugal dan kun je altijd vrijblijvend een kennismakingsgesprek aanvragen met Marieke. Stuur haar even een bericht via Facebook of Instagram

Foto: made by Cole Hatcher

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *